Ina Smits, Uitvindster en mixed-media kunstenares, deed in december 1999 mee met de 18+ expositie ter gelegenheid van Club Cloaca. Ze liet toen een houten kast zien waarin een pop werd gevoed door vissen. Die groepsexpositie, waarin ze een klein deel van de wand kon gebruiken maakte nieuwsgierig naar wat ina zou doen als ze een hele ruimte tot haar beschikking zou hebben. Van 9 september tot en met 1 oktober 2000 is daarvan het resultaat te zien in expositieruimte Moira.
Ina studeerde aan de Hogeschool voor Kunsten in Kampen en begon in de richting schilderen.Toen de Hogeschool op een gegeven moment de richting Mixed Media ging aanbieden besloot ze daarvoor te kiezen. Haar eerste uitvinding was er één van praktische aard. Destijds had ze een atelier waarin ze, naarmate de dag vorderde en de zon opschoof, een steeds donkerdere hoek kreeg. Ze bedacht daarop een lichtconstructie die hetzelfde ritme volgde als het zonlicht en de donkere hoek van haar atelier verlichtte. Een hele nuttige vondst.
Nuttig is een omschrijving die voor haar huidige uitvindingen niet opgaat. Ina vindt het leuk om voor bestaande machines alternatieve constructies te bedenken. Zo schetste bijvoorbeeld een tegenhanger van de moderne wasmachine; en boom die circulerende lucht van een tornado opvangt en daarmee het waswater laat draaien. Daarnaast ontwierp ze een wekker voor doven, die je in je teen prikt op het ingestelde tijdstip. Ina vindt dat er tegenwoordig zulke snelle oplossingen gevonden worden voor bepaalde dingen, zonder dat er echt over nagedacht wordt. Een wasmachine, een magnetron, het wordt allemaal binnen een mum van tijd ontwikkeld en vervaardigt. Ina’s magnetron en broodrooster werken met een ouderwets houtvuurtje. Haar koffiezetapparaat wordt door de drinker zelf werkende gehouden. Misschien wat tijdrovend, maar Ina’s constructies zijn een stuk fantasierijker en bezitten een hoop humor.
Ina’s ontwerpen blijven soms binnen de kaders van een vel papier. Af en toe zet ze ze dan toch in werking door de kijker aan lipjes te laten trekken waardoor de constructie gedemonstreerd wordt. De constructies en apparaten die Ina wel uitvoert volgen haar werktekeningen nauwkeurig op en zijn dan uitgevoerd in onder andere koper, hout en rubber. Ze gebruikt deze materialen in verband met de tijdloosheid die er uit spreekt. Ina’s apparaten apparaten functioneren niet daadwerkelijk. Ze vindt dat ook niet nodig. Een link met de uitvindingen van Leonardo da Vinci, die sommigen wellicht zullen leggen, loopt hier dus spaak.
Ook voor allerlei weers- en klimaatomstandigheden vindt Ina een oplossing. Ze bedenkt constructies die de nachten in Groenland verduisteren, die de sneeuw of regen produceren of ze zet wieltjes onder een stuk land zodat de bewoners het naar believen in de zon of in sneeuw kunnen plaatsen. Deze klimaatbeheersingsideeën zijn, in tegenstelling tot de alledaagse machines die Ina op een alternative manier doet functioneren, heel nieuw. Alle werken die Ina bij Moira laat zien getuigen vaan een frisse en humoristische kijk op de wereld.
