Kim van Erven (NL, 1984) is gefascineerd door de esthetiek van alledaagse spullen waarmee de westerse mens zich omringt. Haar aandacht gaat vooral uit naar de woonaccessoires en decoratiemiddelen die het leven mooier en gezellig moeten maken maar daar doorgaans niet zo goed in slagen. Door dergelijke objecten uit hun context te halen, veranderingen erin aan te brengen en te presenteren als autonome kunstwerken, toont Kim van Erven niet alleen de absurditeit maar ook de eigen zeggingskracht van deze voorwerpen.
Tijdens haar eindexamenwerk (HKU, 2013) toonde zij grote sculpturen van hout, het leken kasten maar hadden duidelijk geen andere functie dan om bekeken te worden. Zo waren er zuilachtige vormen voorzien van schuingeplaatste plankjes waar niets op zou kunnen blijven liggen. Deurknoppen en haakjes waren op de wanden op de vreemdste plekken aangebracht. De hermetische sculpturen werden omringd met frutsels en decoratiematerialen waarmee winkeletalages ook wel eens opgeleukt worden., en die nu een keer de volle aandacht kregen.
Een t-shirt met de opbeurende tekst: “Something Better” dat gedragen wordt door een depressief uitziend persoon, was het uitgangspunt voor de ruimtelijke werken in Moira. De discrepantie tussen tekst en beeld, tussen de bedoelde functie en de uiterlijk verschijning, heeft Kim van Erven doorgezet in haar sculpturen die comfort en optimisme uitstralen. Het zijn zachte objecten met zitvlak-achtige vormen geworden, kussens waar echter niet op gezeten kan worden omdat ze rechtop staan of in de ruimte hangen als autonome werken. Als een vreemde showroom voor zitmeubels is de expositieruimte ingericht.
