Dat Hendrik Steven de Vries (1975/ HKU 2001/in de volksmond Henk) nooit echt heeft willen deugen, zullen degenen die hem kennen beamen. Maar dat hij naast enfant terrible, dronken gitarist en all-round-rebel ook nog een lekker potje kan schilderen, weten misschien minder mensen.
Henk neemt in zijn werk een anti-therapeutische houding aan. Hij gaat niet over de wereldproblematiek. Bij de buren valt al genoeg te ontdekken. Inmiddels heeft hij een eigen handschrift ontwikkeld, gestoeld op een ambachtelijke manier van schilderen. Daarnaast jast hij er ook af en toe een paar schilderijtjes in een middag doorheen. Alles wat je kunt schrijven over Henk de Vries, kun je ook weer omkeren, en dan is het nog steeds waar. Een schilder die zo simpel is, dat het ingewikkeld lijkt. Of zo ingewikkeld is, dat het simpel lijkt.
Zijn onderwerpkeuze is in ieder geval eenduidig genoeg. Ook in Moira zullen de doorgefokte poedels, zielig kijkende varkens en ranzige smurfen van de partij zijn. De Moira ruimte zal, als een ouderwetse kunstsalon helemaal vol hangen met schilderijen. Deze aaneenschakeling van werk dient uiteindelijk gezien te worden als één mega-werk.
