Monica Overdijk (1968, NL) toont in Moira minutieus getekende huis-, tuin- en keukenvoorwerpen. Het betreft doodgewone objecten die in ieder huishouden te vinden zijn en normaliter voor datgene gebruikt worden waarvoor ze bedoeld zijn zoals het brood snijden, een kopje afdrogen of een schroef aandraaien. Soms echter, omdat ze zo voor het grijpen liggen, krijgen ze een andere lugubere functie en worden ze in noodlottige gevallen ter hand genomen om er een moord of doodslag mee te plegen.
Uit krantenartikelen en documentaires over moordenaars, verzamelde Monica zinnen waarin het moordwapen vermeld werd. Het viel haar op dat er creativiteit schuilt in de wijze waarop moordenaars te werk gaan. Maar ook de tegenstelling tussen het alledaagse object dat gebruikt wordt om er juist gruwelijke daden mee te plegen, was hetgeen haar interesseerde. Naast de harde teksten en feiten, plaatst zij zachte tekeningen die met heel veel zorg en liefde gemaakt zijn. Stip voor stip werden ze met kleurpotloden op papier gezet, als in een ritueel.
In haar werk zoekt Monica naar contrasten en grensovergangen. Hoe en wanneer slaat een liefdevolle relatie om in een beklemmende verhouding of zelfs in vernietigende haat? De verschuivende machtsverhoudingen binnen intieme relaties, staat vaak centraal in haar werk. Eerder maakte Monica korte films die te zien waren op haar eindexamenexpositie aan de Gerrit Rietveld Academie in 2007. Intieme handelingen zoals kietelen en aaien werden in een huiselijke setting getoond waarbij een persoon een ander betastte. De aanvankelijk onschuldige aanrakingen werden daarbij steeds obsessiever en riepen een ongemakkelijk gevoel op. Grenzen werden overschreden: kietelen werd een marteling en het aaien een onderdrukking.
Nu in Moira, exposeert Monica met gedetailleerde tekeningen de schoonheid van objecten waarmee macabere moorden gepleegd werden en zoekt zij wederom het contrast tussen onschuld en het ongemak op.
