Het werk van Hannes Nienhüser (1989, DE) is als licht absurdistisch te omschrijven. Hij creëert beelden die je van vorm herkent maar waar toch iets vreemds mee aan de hand is. Zo had hij voor zijn afstudeerexpositie
(2014, AKI) een klein huisje gebouwd dat op het eerste gezicht netjes en normaal ingericht leek te zijn. Pas als je het wat beter bekeek bleek de woning gevuld te zijn met rare spullen en bizarre situaties. Voorbeelden hiervan waren een zwembadje met een in het kattebakgrind snorkelende kat, een putdeksel die midden in een douchematje geplaatst was, een accuboortje dat een verjaardagskaarsje bleek te zijn, een cactus met een ballon er bovenop vastgebonden en zo waren er vele gekke dingen te ontdekken.
Hannes weet met zijn werk je op het verkeerde been te zetten en te verrassen. Zijn beelden hebben een komisch karakter doordat hij naar de werkelijkheid refereert en er zich tegelijkertijd van distantieert door er een absurde draai aan te geven. Ze lijken vertrouwd maar blijken dat niet te zijn. Hannes zelf meldt hierover: “Ik maak een kloof tussen wat je weet en wat je ervaart. Als je ziet dat het niet klopt, of als een voorwerp de functie niet meer heeft, dan ontstaat er ruimte in je hoofd. Dan zie je alleen nog het object en dat kan heel grappig zijn.”
In Moira heeft hij anonieme producten in het spotlicht gezet. De meeste mensen zien alleen het nut van dingen, en niet het object zelf. Nu ze ontdaan zijn van hun functie, gaat het alleen nog maar om het object, om de vorm en kleur, zelf. In een stilleven worden ze in hun meest kwetsbare vorm, buiten hun alledaagse context om, getoond.
