Marianne Lammersen (1984) blaast nieuw leven in de glaskunst. De op ambachtelijke wijze geblazen glazen objecten combineert zij met rauwe beelden van o.a. metaal en hout. Verschillende materialen weet zij zo in haar constructies te verwerken dat zij een organisch geheel vormen. In haar werk komt haar fascinatie voor de natuur en de hand die de mens daarin heeft duidelijk naar voren. Haar afstudeerwerk voor de kunstacademie van Enschede (2007) toonde dan ook een symbiose tussen natuur en cultuur door dierlijke vormen te maken van o.a. een motorframe als skelet waaraan luchtpijpen van stof en darmen van keramiek bevestigd waren. Als in een anatomische les werden de verschillende huidlagen en inwendige organen van deze creaties blootgelegd.
Het idee van de maakbaarheid van de natuur, staat centraal in het werk van Marianne. In Moira toont zij de transformatie van natuur, in cultuur en in uiteindelijk gecultiveerde natuur. Boomstronken staan aan de basis van een ijzeren constructie van een omgevallen hijskraan (een door mensen gemaakte boom), waaraan glazen vruchten groeien. Natuur en cultuur vormen in de installaties van Marianne een harmonisch geheel. Ze geven weer hoe onze natuurlijke omgeving steeds meer door de mens in toom gehouden en zelfs vervangen wordt door bouwconstructies, zonder dit te veroordelen. Marianne weet deze snelle veranderingen te vangen in stillevens met gestolde energie, oftewel ‘Dynamic Stills’.
