Met een verzameling geluidsobjecten, filmpjes en foto’s studeerde Ellen Hofstra in 2006 aan de kunstacademie van Groningen af. De meeste indruk maakten haar geluidswerken, zoals de gootsteen bij de toiletten waar op het eerste gehoor gewone pruttelende klanken uit opborrelden. Wie er even bij stil bleef staan, merkte op dat het afvoerputje een vrolijk ritme voortbracht. Er bleek aan dit alledaagse geluid gesleuteld te zijn.
Ellen Hofstra (1965) is gefascineerd door beelden en geluiden die zo gewoon zijn dat wij ze bijna niet meer opmerken. Zij neemt ze op film en/of geluidsband op, en knipt en plakt het materiaal zo aan elkaar dat objecten tot leven komen. Een voorbeeld hiervan is het filmpje met de thermoskannen die al murmelend met elkaar communiceren. Hun schenktuiten gaan na verloop van tijd zelfs steeds meer op kwekkende snavels lijken.
In Moira geeft Ellen tijdens de opening een performance met haar thermoskannen-koor. Verder kan men kijken en luisteren (!) naar een foto van een man die na aanraking tegen je praat. Naast andere geluidswerken is er een film te zien van een boodschappentas die van vermoeidheid in elkaar zakt.
Beelden en geluiden worden door Ellen uit hun vertrouwde context gelicht en gepresenteerd. Herkenbare fragmenten uit ons dagelijks bestaan, waar wij meestal aan voorbij gaan en die wij niet meer opmerken, krijgen dankzij Ellen weer volop de aandacht. Ze gaan zelfs een eigen leven leiden.
