“The Golem” is een oud Joods verhaal over een monster gemaakt van modder dat tot leven werd gewekt. Deze legende roept associaties op met het bijbelverhaal waarin God Adam uit eveneens modder schept, maar ook met de kunstenaar die met klei en andere materialen beelden creëert. De maakbaarheid van de mens of iets dat op een mens gelijkt -zoals een robot- staat centraal in het werk van Gal Kinan (1971, Israël). Zij interesseert zich vooral voor de manier waarop bewegingen gecontroleerd worden, wanneer het lichaam los van de geest, een gereedschap wordt dat repeterende handelingen moet uitvoeren.
Met haar werk onderzoekt zij machtsverhoudingen zoals de relatie tussen ontwerper en creatie, maar ook tussen mensen onderling. Een voorbeeld hiervan is het kinetische beeld “Father no. 3784” dat Gal in 2006 tijdens de open ateliers van de Rijksakademie te Amsterdam toonde. Een vaderfiguur slingert zijn dochter die als een pop aan het eind van zijn robotarm bungelt, bruut heen en weer. Hij controleert haar bewegingen, maar zijn motoriek wordt weer aangestuurd door een computerprogramma dat door de kunstenaar bedacht werd.
In Moira toont Gal nieuwe werken waarin het thema van controle over het lichaam verder wordt onderzocht. Een keramisch beeld van een jong meisje heeft de touwtjes letterlijk in handen. Ze heeft de macht over de marionet die levenloos voor haar op de grond ligt. De sleutel die uit haar rug steekt, suggereert echter dat zij eveneens een mechaniek is dat slechts door op te winden, kan bewegen. Een op een mens gelijkende automaat uit de 19e eeuw die ooit trompet kon spelen, komt in de video-installatie “The Golem” weer even tot leven dankzij de teksten over dit legendarische figuur die Gal als een bezwering voorleest.
Niet uit modder of klei, maar van was zijn de laatste beelden die Gal gemaakt heeft. Hierin geeft zij een nieuwe wending aan haar oeuvre door vooral de houdingen van de mens te observeren en weer te geven in plaats van ze te manipuleren. De sculpturen geven nieuwe Nederlandse vrouwen weer die net als Gal leren te integreren in onze maatschappij door bijvoorbeeld fietslessen te nemen. De moeilijkheden bij het vinden van hun evenwicht op de fiets werd een symbool voor het vinden van een balans tussen de oude en nieuwe identiteit. Hoewel op een andere wijze dan voorheen, staat in dit werk wederom het menselijk lichaam en het onder controle krijgen van de bewegingen centraal.
