Stella Bierrenbach, Gésine Hackenberg en Ineke Heerkens studeerden vorig jaar af in de richting edelsmeden aan de Gerrit Rietveldacademie in Amsterdam. Zij vielen vooral op door de onorthodoxe manier waarop zij hun werk presenteerden, en ondanks het feit dat ze alledrie apart hadden ingericht, sloot het werk op zo’n manier op elkaar aan, dat Moira besloot hen nog een keer gedrieën te laten exposeren. Stella, Ineke en Gésine laten zien hoe ze in een jaar verder hebben gewerkt, waar hun vormexperimenten toe hebben geleid, en dat hun werk nog steeds wonderwel samengaat.
De minuscule installaties van Stella Bierrenbach (Brazilië, 1970) zijn vooral geïnspireerd door herinneringen, ze houdt van objecten die door ervaring bezield zijn. Bijvoorbeeld voorwerpen die je ooit dierbaar waren, maar die je verloren hebt; waar en in welke context bestaan zij voort. Vanuit herinneringen en voorwerpen probeert zij een waarheid te destilleren waarmee ze zichzelf kan identificeren. Life without memory is no life at all, our memory is our coherence, our reason, our feeling, even our action (Buñuel)
Het vervormen van voorwerpen is de drijfveer achter haar werk. Dit kan uitmonden zowel in anachronismen, of absurditeit in verhoudingen. Stella speelt met onze verwachtingspatronen.
Het werk wat Ineke Heerkens (Nederland, 1977) zal laten zien bestaat uit tekeningen en sieraden. Haar sieraden zijn gemaakt van materialen als leer, textiel en vilt. Stoffen met een hoge aaibaarheidsfactor. Je wilt het aanraken, je krijgt het gevoel dat je het zou kunnen aantrekken.
De tekeningen zijn abstracties van intieme dansende bewegingen. Op bijna lege vellen vangt ze deze middels subtiele lijnen van houtskool.
Zowel in haar sieraden als in haar tekeningen probeert Ineke iets ongrijpbaars tastbaar te maken.
Gésine Hackenberg (Duitsland, 1972) viel op door haar fascinerende lepel-sieraden. Uit porselein en zilver vervaardigt ze lepels. Een lepel als sieraad, draagbaarheid in de zin van “bij je dragen”.
Een sieraad is voor haar een persoonlijk kleinood, dat hoeft dus niet binnen de traditionele betekenis te vallen, het kan ook een gebruiksvoorwerp zijn. Door het te gebruiken/dragen, maak je het je eigen, dat geldt net zozeer voor een ketting als voor een lepel.
