Nuni Weisz (VE/IL, 1985) studeerde in 2017 aan de HKU af met zelfgemaakte muziekinstrumenten. Zo kon je middels vijf voetpompen een mondharmonica bespelen. Een eenvoudig aan de muur gemonteerde bladhark, bracht tokkelgeluiden voort zodra je de smalle metalen strips aanraakte. Het meest in het oog springende werk bestond uit een muziekdoosje waardoor een papieren band met tekeningen en perforaties gedraaid kon worden. Door het rondgaande mechanisme met pinnetjes kon er zo muziek gemaakt worden.
In haar werk laat Nuni zich leiden door haar gedachtengang en het vrijelijk associëren. Het levert werken op die door een grote speelsheid gekenmerkt worden. De installatie in Moira gaat over de relatie tussen grijze en roze materie oftewel wat hersenen met marshmallows te maken hebben. Als je geboren wordt zijn de hersenen zo zacht en roze als een marshmallow en gedurende het hele leven blijft het brein zo sponzig zacht als dit zoete snoepje, totdat je sterft.
Nuni nodigt je uit om de ruimte tussen je gedachten te betreden. Stel je geest open en vraag je af waarom wij niet uit onze navels eten, of wij een reset-knopje onder onze oksel hebben, wat de relatie is tussen onze gedachten en onze haarfollikels. Besef dat wij allen de wereld eigenlijk op zijn kop zien, maar dat onze brein deze voor ons omkeert. Het opnemen van alle informatie uit onze omgeving volgt niet uit het puur waarnemen maar ook door het herinterpreteren en associeren, hetgeen leidt tot nieuwe inzichten.
In de installatie worden performances gehouden met medewerking van Nushka Levysohn, Sophie Speklé, and Megan Auður
