Thera Clazing (1991, NL) studeerde in 2014 aan de HKU af met grootse wandtekeningen. Met houtskool en grauwe tinten verf beeldde zij een vervreemdende wereld af. Oneindige perspectieven, lijnen die ergens in de horizon verdwenen, braken de vlakheid van de muur af. Het oog werd als ware in een peilloze diepte getrokken. Afgebeeld waren eindeloze wandkasten en her en der op de grond gevallen laden en vitrines. De tekeningen vertoonden geen enkele spoor van leven, slechts opgezette dieren en hun skeletten, bevolkten deze ruimte die aan een verwoest natuurhistorisch museum deed denken. Ondanks de grauwe kleuren en doodsheid, oogden de tekeningen vederlicht, waarschijnlijk door het schone witte licht bij het verdwijnpunt aan de horizon.
In Moira realiseert Thera wederom wandvullende tekeningen op papier. Ditmaal tracht ze met minder figuratie dezelfde spanning op te roepen. Zelf omschrijft ze haar werk als volgt: “Ik zoek naar vervreemding, naar een onderhuids gevoel, een suspense. Ik zoek naar de misschien niet direct zichtbare, maar wel voelbare spanning, de tussenruimte. Ik zoek naar het gevoel of verhaal dat een object met zich meedraagt, naar de menselijke aanwezigheid zonder dat er iemand te zien is. Het eigenlijke onderwerp van mijn tekeningen ligt vaak buiten beeld.” “Mijn werk gaat over immense (droom)werelden waar afstanden niet bestaan. Deze kunnen onmetelijk ver reiken en eveneens ontzettend dichtbij zijn. Het gaat over de oneindigheid maar tegelijkertijd over de vergankelijkheid die altijd op de loer ligt.”
Tijdens de expositie blijft Thera doorwerken aan haar tekeningen en is het mogelijk om haar proces te volgen. Op zaterdag 25 april is het eindresultaat te zien op een feestelijke afsluiting en daarna nog t/m 3 mei.
