Het werk van Ted Takes (NL, 1980) is niet eenvoudig te duiden. Zijn installaties zouden gezien kunnen worden als abstracte ruimtelijke schilderijen. Als een schilder werkt hij vooral met vorm, kleur, textuur en plaatst hij losse elementen zo in de ruimte om er een compostie mee te maken. Deze objecten maakt hij van verschillende materialen als hout, karton, papier, gips, keramiek, voorzien van een gekleurde huid of tekening. Zijn vormentaal is vooral abstract van aard. Zo bestond de installatie voor zijn afstuderen aan de Zwolse kunstacademie in 2013, uit een groot gekreukeld vlak van gips, een bundel keramieke kegels, een lang vel papier met daarop getekende lijnen en geschilderde stippen, gedrapeerd over twee schragen, een rood gekleurd heuveltje, en een houten plank met daarop vele gekleurde rondjes van karton. Twee tegeltjes van keramiek in de kleuren zwart en geel met daarnaast geschreven “stella” en “matutina” , wat ster en ochtend (en tezamen morgenster) betekent, geven aan dat Ted Takes zich vooral door het heelal met sterren en planeten laat inspireren.
In de installatie in Moira verwijst Ted eveneens naar de hemellichamen, maar ook onder andere naar het oude Egypte. Het is vooral het mysterieuze dat hem daarin aanspreekt. Voor het eerst heeft Ted een ruimte tot een compleet werk getransformeerd. Daarbij heeft hij veel met goud en ultramarijn blauwe pigment gewerkt; beide kostbare materialen die voor Ted symbool staan voor de zon en het water, voor eeuwigheid en puurheid, maar tezamen ook voor het leven.
