Met subtiele ingrepen in de ruimte studeerde Lena Paschen (DE, 1985) aan de kunstacademie van Utrecht (HKU) in 2012 af. De schaduw van een trap op de wand, bleek bij nadere observatie een schildering te zijn. Terwijl juist een pulserend licht op een andere muur, afkomstig bleek te zijn van een lichtbron die door Lena achter een roterende ventilator was geplaatst. Niets was wat het leek te zijn.
Lena speelt wel vaker een spel met onze waarneming en gebruikt middelen als schaduw, licht en reflectie. Observaties en momentopnamen worden in beelden gevangen en vastgelegd. Zo tracht Lena de toeschouwer opnieuw de alledaagse dingen te laten waarnemen, die normaal als zo vanzelfsprekend ervaren worden. Het bewustzijn van de perceptie van tijd en plaats, vormt een belangrijk element binnen haar werk. Vanwege het subtiele karakter, openbaart het werk zich niet snel en is het noodzakelijk om het langer op zich te laten inwerken.
Voor Moira heeft Lena zich onder andere laten inspireren door wolkenluchten. Niets is zo vluchtig als lucht en toch staat het kijken naar wolken voor Lena symbool voor het onthaasten, reflecteren en even stil staan. In Moira wordt de tijd ook even stil gezet en lijkt het kortstondige even tastbaar te zijn.
