Het spel tussen de realiteit en de nabootsing ervan, is essentieel binnen het werk van Daniel de Roo (1984). Hij bouwt locaties met veel zorg op schaal na, zodat grote ruimten als van een kerk of pompstation, binnen in een kamer getoond kunnen worden. Meestal zijn de maquettes van papier gemaakt en worden ze geanimeerd door video- of diabeelden.
Tijdens zijn afstuderen (Gerrit Rietveldacademie, 2009) toonde Daniel o.a. een filmstudio niet veel groter dan 30 x 30 cm waarin cameraman, geluidsman, regisseur en acteurs dankzij een beamer rondliepen. Op een uitgeknipte witte achtergrond met daarvoor geplaatste papieren silhouetten van een trap, lamp en camera, werd de video geprojecteerd. De maquette was niet veel meer dan een mini-toneel waarin platte papieren objecten waren geplaatst, maar dankzij het videowerk kwam het tot leven.
Ook in Moira speelt Daniel weer het spel tussen werkelijkheid en kunstmatigheid. Dit keer heeft hij zich laten inspireren door openbare gebieden zoals een winkelstraat, een bouwput en de kermis. Soms worden deze plekken wederom met witte vellen papier en projecties weergegeven maar Daniel heeft eveneens maquettes gemaakt met behulp van foto’s. Uiteraard zijn alle locaties sterk verkleind zodat de bezoeker als een groot kind deze speelgoed-wereld kan bekijken.
