Marie-Claire Krell (1983, DE) maakt installaties met beelden. De levensgrote mensfiguren toont zij in een dusdanige opstelling waardoor ze een relatie met elkaar én met de toeschouwer aangaan. Het gaat daarbij niet om het beeld zelf, zoals een sculptuur die op een sokkel tentoongesteld wordt, maar om het verhaal dat door middel van de gehele beeldengroep verteld wordt. De personen zijn echter met een statische houding en lege gelaatsuitdrukking afgebeeld, waardoor het verhaal zich niet zo gemakkelijk laat ‘lezen’. Pas bij nadere beschouwing vallen de aanwijzingen voor hetgeen zich op de locatie afgespeeld heeft, op. Marie-Claire weet daarbij op subtiele manier een onheilspellende sfeer op te roepen.
Voorbeeld hiervan was de installatie waarmee Marie-Claire in 2008 afstudeerde aan de Maastrichtse kunstacademie. In eerste instantie kon men argeloos de diverse werken bewonderen. Totdat men getrokken door vallende waterdruppels naar boven recht in de loop van een geweer keek. Bekomen van de eerste schrik bleek het een beeld van een schutter te zijn, opgesteld in het zolderluik. De eerst zo onschuldig lijkende beeldengroep kreeg hierdoor een totaal ander grimmig karakter.
In Moira vertelt Marie-Claire het verhaal over de Moiren. Moira is in de Griekse mythologie een schikgodin die als drie vrouwen wordt weergegeven. Zij bepalen over het leven, de levensloop en de dood van de mens. In drie gedaanten worden deze schepper, handhaver en vernietiger door Marie-Claire in een beklemmende installatie bestaande uit sculpturen en videowerk uitgebeeld.
